księga 2 rozdział 5- ''żebym chociaz coś z tego pamiętałą...'

Cały obraz zmienił się w bezkształtną papkę raz po raz wyostrzając się. Tańczyłam na stole z jakimś blondynem. Co nawet mi sprzyjało, bo widziałam juz normalnie…, lecz w zamian pogorszyła mi się możliwość utrzymania się w pionie. Po chwili do baru wpadła Elena z braćmi. Wyglądali jak jakieś W11

-Roz idziemy do domu

-och Eli, ale zabawa dopiero się zaczęła

-Rozalin tego już za wiele! Zabiłaś Damona 

-bo mnie wkurzył, ale przecież żyje to, co się sapiesz?- warkłam

-Rozalin- zaczął szatyn

-wiesz, co o tobie myślę?- podeszłam do niego- Póki żyje na zawsze tylko twój
Szeptał czule jej do ucha, ale czy to czuł
Ona wniebowzięta w błękitnej sukience
Czuła że to ten jemu odda nawet serce
Splecione ręce, spokój, dom, rodzina
Dają sobie rade ona marzy dać mu syna
On ma tego dość, on tego nie wytrzyma
Bo ciągnie go ulica, kusi go inna dziewczyna
Samotne wieczory, ból na twarzy w oknie
Błękitna sukienka raz po raz słono moknie
Przecież obiecał jej ale kiedyś z rana
Gdy wróciła po klucze on za inną klęczał na kolanach
To koniec, to tragedia, to dramat
Boże wybacz mi, wyszlochała kiedy stała nad przepaścią
Spadający liść, dryfujący w otchłań aby na wieki zasnąć

(kawałek z tekstu kaliego-  zdrajca link: http://www.youtube.com/watch?v=rlBzXInhXos&feature=related)

-zrozum to dla twojego dobra-Stefan i ta jego ,,perswazja,,. O boże, jakie to żałosne

-wiesz, co? Wypchaj się, będę robiła, co będę chciała i odpierdolcie się ode mnie! Huj wam do tego, co i gdzie robie. Mogę się nawet zapić na śmierć, ale to moje życie i decyzje, lepiej zastanów się nad swoim żałosnym żywotem pantoflarzu- wrzeszczałam uderzając go butelka w tors, by ją podać. Dopiero po paru minutach ją złapał- chciałam wyjść, lecz po chwili się odwróciłam- wiesz co? Jak na ciebie patrzę to przypomina mi się taka jedna piosenka

-jaka-spytał podtrzymując mnie za łokieć bym nie upadła

-straciłaś cnotę nocą, bo sama tego chciałam, straciłaś cnotę nocą i już nie- zatkał mi usta dłonią a pozostała 2 zaczęła rechotać

-ok… Emm koniec tego dobrego- przerwał zawstydzony

-bierzesz co się da i na drzewo nie ucieka uuu

-hahaha cała prawda bracie- zaśmiał się szatyn. Podeszłam do niego, niby przypadkiem ocierając się kolanem o jego… ekm… no wiecie- co t…

-ej tarzan przystopuj liany to że twój brat jest nieudacznikiem to nie znaczy że masz mu z tego powodu dokuczać- zarzuciłam mu ręce na szyję. Chciałam go pocałować, lecz się uchylił

- oj nie udawaj, że nie chcesz, bo wyglądasz jak emerytka odmawiająca wyprzedaż w netto

-Rozalin nie dawno mnie zabiłaś!

-oj to były wieki temu…- uwiesiłam się na jego szyi

-to było 3 godziny temu- znowu uchylił się przed moim pocałunkiem

-Damonie Salvatore, jeśli w tej chwili nie przestaniesz to obiecuję, że wrzucę cię do wulkanu!

-ale u nas nie ma wulkanu

-to do ścieków wulkanicznych czy coś… a poza tym bez obrazy, ale tobie akurat tylko 1 w głowie- pocałowałam go w szyje- hmm Jeszce masz ranki. Pewnie dlatego że maczam kły w werbenie no dobra tak nie robię, macie mnie. Bo bym wtedy latała jak Stefcio goniący wiewióra. Swoją drogą zawsze zastanawiałam się, co ty widzisz sypiając z nim przecież on musi mieć małe….

-dobra koniec, tylko ja mogę go tak tyrać!

-a, co widziałeś?

-nie ja… ugh, ale ty jesteś wkurzająca

-wiem, ale za to mam ładny tyłek- wampir przerzucił mnie przez ramie- no ej mulan przytrzymaj ten miecz bo ci utnie… (*i tu zasłonił mi usta. Ale dokończyłam sprytnie) a byłoby szkoda

-zamknij się wreście!

-a co będę z tego miała wampirku?

-nie napuszczę na ciebie armie wiewiór Stefana

-no ej- krzyknął gdzieś z tyłu zielonooki

-a szkoda, bo może stworzylibyśmy nowe wiewióretki- opadłam zrezygnowana na jego ramieniu

                               ***

dzisiaj rozdział trochę taki z humor,( a przynajmniej się starałam) jutro dodam jeszcze następną część bo krótki L mam nadzieję że się podoba i zapraszam do komentowania ;)