część 17

Czyjeś usta błądziły po mojej szyi.

-ja chce jeszcze spać- jękłam

-zaraz się spóźnisz na spotkanie Rozi- ukryłam twarz w poduszkę- wstawaj

-nie- zerwał ze mnie kołdrę- oddawaj!

-nie- zaczęliśmy ją szarpać. Oczywiście ja nie miałam szans, co śmieszyło chłopaka. Poddałam się. Wzięłam prysznic i wyjrzałam z łazienki

- a tak właściwie to gdzie my idziemy?- Spytałam

-nie wiem. Ale kundel kazał ci się ubrać na sportowo

-mógłbyś być milszy

-nie. Po prostu nie podoba mi się, że gdziekolwiek z nim idziesz

-jakbym miała wybór to bym została tutaj- ubrałam to. Włosy szybko związałam w kucyk, bo ktoś już dzwonił do drzwi. Pomalowałam oczy i zbiegłam na dół uderzając w jakiegoś mężczyznę. Chłopak przytrzymał mnie, chroniąc przed nieuniknionym upadkiem.

-powinnaś bardziej uważać- przede mną stał wysoki, umięśniony mężczyzna o tej twarzy  i piwnych oczach. Postawił mnie i wyciągnął rękę- jestem Tyler lockwood

-a ja Rozalin Gilbert z domieszką lockwoodów.

-w końcu cię poznałem kuzynko, tylko szkoda, że w takich okolicznościach

-cóż. To, co będziemy robić?- Spytałam z uśmiechem

-zobaczysz- wywlekł mnie za rękę z domu. Zdążyłam złapać tylko trampki. Zawiązałam je i ruszyliśmy w stronę lasu- a tak właściwie, co cie skłoniło do miłości do Damona. Przecież to bezduszny pajac

-morze z zewnątrz tak się z daje, ale wewnątrz, jest całkiem inny. Po prostu trzeba go lepiej poznać by wiedzieć, jaki jest miły i troskliwy

-zauroczył cie?

-nie!

-to, dlaczego tak mówisz. Na pewno cię nie zauroczył ?