część 18

-nie. Zauroczył. Mnie. Mnie nie da się zauroczyć

-ale przecież każdego wilkołaka da się zauroczyć

-mniejsza o to. Po co i gdzie idziemy?

-każdy młody wilkołak jest zawsze bardzo porywczy i często wybucha agresją

-coś o tym wiem

-i sport jest najlepszym sposobem na jej zwalczenie

-iiiiiiii

-i będziemy biegać. Wiem, że dziewczyny nie lubią takich rzeczy, ale musimy więc dawaj- pognał przodem

-ty chyba sobie żartujesz. Nie chce mi się- usiadłam w sprzeciwie na ziemi jak 5-latek

-Rrrrooozz Roz

-co!

-dzik- wrzasnął

-gdzie- zerwałam się i popędziłam jak wiatr. Jestem pewna, że chłopak pewnie nawet mnie nie widział. Poczułam się jak w starych dobrych czasach

-łoł szybka jesteś- stanął zdyszany obok mnie- gdzie się nauczyłaś tak biegać

-uczestniczyłam w pościgach policyjnych

-ktoś z twojej rodziny był w policji

-nie. To raczej ja uciekałam przed nimi. Spoko jak się wysilali, a gorzej jak puszczali psy. Cóż nie radzę ci być dilerem- uśmiechnęłam się widząc jak wilkołak zbladł

-ile miałaś lat

-13 a co?

-kto cie do tego zmusił?

-nikt, sama chciałam. Ale jak się nie mylę to przyszliśmy tu biegać, więc dawaj, dawaj- potruchtałam. Biegłam najszybciej jak mogłam. Po paru minutach cichego biegu z niedawno bezchmurnego nieba, zaczęły spadać mokre kryształki. Gdy ciemne chmury przysłoniły się ognistą kule w lesie zrobiło się ciemno i mrocznie. Przystanęłam i zaczęłam sobie pocierać ramiona, na których pojawiła się gęsia skórka

-to chyba nici z naszego biegu. W którą stronę do domu

-masz- ściągnął i podał mi swoją koszulkę

-ale tera tobie będzie zimno- powiedziałam biorąc od niego t-shirt

-wampiry nie marzną

-ale ty… ty jesteś hybrydą! - Krzyknęłam upuszczając go do kałuży

-tak- przytaknął z uśmiechem

-chwila, kto i jak cie przemienił

-Klaus i jest to możliwe, gdy wilkołak pożywi się krwią Klausa i Doppelgänger, czyli Eleny, i umrze. No chyba, że twój przodek byłby hybrydą a matka wilkołakiem związanym z wampirem, co się nie zdarza. To byś musiała dokonać przemiany z wilkołaka, później zostać zmieniona w wampira, a na końcu zmienić się w wilka

-chwila, chwila. Miałam Elizabeth, matkę wilkołaka i ojca cały czas w pracy. Hmmm. To by wyjaśniało moje wyczulone zmysły, zachowanie w pełni i zwierzęce ruchy

-a wiesz, że to możliwe

-a także, k…

-miło się gada, ale jeszcze chwila w tym deszczu a będziesz chora- przerwami

-i myślisz, że bieg w mokrych ciuchach mi w tym pomorze- spytałam z ironią